Digital Learning و e- Learning چه شباهت ها و چه تفاوت هایی با هم دارند؟

یادگیری دیجیتال و یادگیری الکترونیکی واژه هایی هستند که این روزها در حوزه یادگیری بسیار با آنها مواجه می شویم. به ویژه در طول همه گیری کرونا این مواجه جدی تر و فراگیرتر نیز شده است و گاهی نیز معادل یکدیگر به کار می روند. اما واقعاً هر کدام از آنها به چه معنی هستند و آیا تفاوتی بین این دو وجود دارد؟

Digital Learning چیست؟

یادگیری دیجیتال به معنای وسیع کلمه به هر نوع یادگیری اطلاق می شود که از فناوری استفاده می کند. بنابراین هر چیزی که شامل پلتفرم‌ها، ابزارها، سیستم‌ها و برنامه‌های دیجیتالی توسط فراگیران باشد، به یادگیری دیجیتال مربوط می‌شود. این بدان معنی است که دوره های آنلاین، انجام تحقیقات اینترنتی، حتی تماشای ویدیوهای آنلاین و یا آفلاین، یا استفاده از ابزارها و دستگاه های دیجیتالی در یک کلاس درس سنتی با حضور معلم و شاگردان، همگی یادگیری دیجیتال محسوب می شوند.

تفاوت آن با یادگیری الکترونیکی در این است که دومی فقط شامل یادگیری از طریق اینترنت است. ولی اولی یک اصطلاح گسترده تر است که شامل استفاده از اینترنت و دستگاه های دیجیتال، ابزارها، سیستم ها و برنامه های کاربردی است. یادگیری دیجیتال از اینترنت به عنوان نوعی ارتباط و یادگیری استفاده می کند. این بدان معنی است که دانش آموزان و معلم می توانند همه با هم در یک اتاق باشند و هم چنان یادگیری به روش دیجیتال انجام شود.

آموزش الکترونیکی چیست؟

یادگیری الکترونیکی نوعی یادگیری است که همه به صورت مجازی اتفاق می‌افتد – دانش‌آموزان و معلمان اصلاً تعامل حضوری ندارند. به عنوان یک تجربه یادگیری آنلاین «کاملاً»، آموزش الکترونیکی شامل تمام مواد، کار درسی و ارتباطاتی است که به صورت آنلاین انجام می شود. این بدان معنی است که این یادگیری مجازی به ایمیل، انجمن ها، چت، بحث های گروهی آنلاین یا کنفرانس ویدیویی به عنوان ابزار اصلی یادگیری و ارتباط نیاز دارد.

تفاوت های اصلی بین یادگیری دیجیتال و یادگیری الکترونیکی چیست؟

این دو ممکن است شبیه هم به نظر برسند، اما تفاوت های ظریفی بین آنها وجود دارد. در اینجا فقط به برخی از آنها اشاره می کنیم:

قصد و نیت

برخی منابع از اصطلاح "یادگیری الکترونیکی" برای اشاره به آموزش و یادگیری در یک مؤسسه آموزشی استفاده می کنند. برخی دیگر به "یادگیری دیجیتال" برای یادگیری یا آموزش سازمانی مربوط می شوند. با افزایش تحرک نیروی کار همراه با ماهیت از راه دور کار امروزی، یادگیری دیجیتال به یک عمل فراگیر تبدیل شده است که همه اشکال آموزش را در بین سازمان های تجاری در بر می گیرد.

طرح

وجود چندین ابزار، پلتفرم، سیستم‌های مدیریت یادگیری و برنامه‌های کاربردی این امکان را برای کارکنان فراهم کرده است که مهارت‌های خود را بسازند و با مجموعه‌ای از فعالیت‌ها آموزش ببینند. خودآموزی، برگزاری جلسات، آموزش کلاس درس، مکانیسم های بازخورد و ردیابی پیشرفت به شیوه های استاندارد در اکثر آموزش های شرکتی تبدیل شده اند. این نوع یادگیری همچنین به عنوان یادگیری ترکیبی شناخته می شود و به یادگیرندگان این امکان را می دهد که روش جامع تری برای یادگیری به دست آورند.در این چارچوب توجه خاصی به این که یادگیرندگان و یاددهندگان هر کدام کجا هستند نمی شود. زیرا که جغرافیا اهمیتی ندارد و از این نظر آموزش از راه دور صورت می گیرد.

یادگیری دیجیتال شامل طراحی فوق‌الذکر می‌شود، جایی که ابزارها و پلتفرم‌های دیجیتال با سایر قالب‌های آفلاین ترکیب می‌شوند تا دیدی جامع از یادگیری ارائه دهند. با این حال، آموزش الکترونیکی فقط به جنبه‌های «کاملا آنلاین» موارد فوق مربوط می‌شود، به‌ویژه استفاده از ابزارهای آنلاین در یک محیط راه دور.

اثر متقابل

در حالی که هم یادگیری دیجیتال و هم آموزش الکترونیکی امکان تعامل یادگیرنده و یاددهنده را فراهم می‌کنند، تفاوت در حضور یا عدم حضور آنهاست.

یادگیری دیجیتال ممکن است شامل استفاده از دستگاه های دیجیتال برای تسهیل یادگیری باشد، صرف نظر از این که دانش آموزان و معلم در یک فضا با هم هستند یا نه. این بدان معنا است که یادگیرندگان ممکن است از تبلت‌ها همراه با سایرین و معلم در یک کلاس درس حضوری استفاده کنند.

از طرف دیگر، یادگیری الکترونیکی یک تجربه یادگیری «کاملاً آنلاین» است، به این معنی که تمرین از راه دور انجام می‌شود و یادگیرنده و تسهیل‌کننده در مکان‌های مختلف هستند و می‌توانند از طریق ابزارها و پلتفرم‌های آنلاین ارتباط برقرار کنند.

منبع: سایت edubrite.com